Je unieke zelf zijn.... wat is dat toch iets waar ik al lang mee worstel. Ik heb lange tijd niet eens geweten wie mijn unieke zelf was... en weet het nog steeds niet eigenlijk. Is zoiets eigenlijk wel te weten? Volgens mij is dat alleen maar te ervaren, te leven... uit je hoofd en in je hart. Ik merk wel dat ik steeds meer vanuit mijn hart leef. Maar toch is er dan weer zo'n dag als vandaag (of zeg maar gerust ruim een week), waarin ik alleen maar in problemen kan denken.
Ik merk het aan mijn gedachtepatronen, vooral rondom mijn praktijk. In plaats van te reageren vanuit mijn intuïtie, ga ik mezelf vanuit onzekerheid veel te veel vergelijken met anderen. 'Wauw dat is pas een gave advertentie, daar is die van mij niks bij. Is mijn Facebook pagina wel hip genoeg? Oh ja als echte ondernemer moet ik nu natuurlijk ook aan de Linked in, maar hoe werkt dat in Godsnaam? Oh jee hoe knullig zal dit nou weer overkomen, dit wordt nooit wat, misschien moet ik maar weer gewoon in loondienst... aaaaaaaaahhhh'
De überkritische perfectionist in mij duikt dan weer op en dat is echt een no go voor mijn creativiteit. Alles gaat dan op shut down. In dat cirkeltje ronddraaiend zat ik me vandaag af te vragen hoe ik uit die negatieve spiraal kon komen. Ik appte een hele lieve vriendin van mij bij wie ik altijd even kan spuien en ineens voelde ik het.... ik moet weer terug naar mezelf! Ik laat me veel te veel meeslepen in wat ik denk dat er van mij verwacht wordt als ondernemer in plaats van te vertrouwen op mijn eigen ingevingen. Het wordt tijd om mijn authentieke Zelf weer aan het woord te laten. Ik voel hoe zij weer de ruimte wil om zich te kunnen uiten!
Ik las laatst iets dat daar heel mooi bij aansluit:
'Diezelfde bron die de bergen, de oceanen en het hele Universum heeft gemaakt, vond dat er ook eentje van jou bij moest zijn'
En zo is het... Dat geeft mij weer de inspiratie en het vertrouwen dat ik het weet, dat ik genoeg ben en dat ik alleen maar een volgende stap hoef te zetten. Dan komt de stap daarna vanzelf wel weer... En dat is uiteindelijk je hele reis. Gewoon de ene voet voor de andere zetten en je komt vanzelf waar je zijn moet. Cliché, maar zo waar!
Dus... deze Blog is nu mijn volgende stap! Eens kijken welke stap het morgen zal zijn.....
Wat wordt jouw volgende stap?
Liefs Josine!
Reactie plaatsen
Reacties
Geen toeval natuurlijk dat ik de laatste tijd met hetzelfde worstel😊. Heel mooi verwoord Josine en inderdaad stap voor stap. Mijn volgende stap? Bewust zijn dat gedachten gedachten zijn en niet zijn wie ik ben. Door middel van meditaties afstand nemen van deze gedachtes en weer meer in contact met mijn ware ik komen.💫
Heel mooi Bianca dat je zegt dat jij je gedachten niet bent. Dat is voor mij ook weer een goede om vast te zetten, dankjewel voor het delen hiervan! Wens je een prachtig weekend waarin jouw echte Zelf mag stralen! Veel liefs!
Herkenbaar!! Soms voel ik alles stromen en voel ik me krachtig, energiek en gaat alles vanzelf. Vervolgens besluit ik om het nooit meer anders te gaan doen....... en dan toch komen mijn patronen weer om de hoek kijken.... ga ik twijfelen, ben ik bang dat het niet goed genoeg is en voel ik me alleen. Het mooie is dat door dit te delen, ik me eigen patroon omver schop en weer in mijn intuïtieve kracht kom te staan! Wat mooi ok te lezen Josine.... en wat liefdevol dat je dit wil delen. Dikke kus
Bedankt voor je mooie reactie en idd door het te delen schop je dat patroon gelijk omver! Na het plaatsen van dit Blog voelde ik het gelijk alweer meer stromen, zo fijn! Bedankt voor het delen van jouw ervaring, het is zo waardevol ook de verhalen van anderen te lezen, dat geeft verbinding! Veel liefs!
En die criticus... die hoort ook gewoon bij jou. Die is je hele leven bij je geweest vanuit de intentie om je te willen beschermen.
Het helpt mij om compassie op te roepen voor die delen van mij die me zo vaak in de weg zitten. Om daar contact mee te maken, in plaats van hard wegduwen: wat wil je me vertellen, zijn die gedachten iets wat me vroeger hielp, kloppen die nu nog steeds, is dat nu nog steeds wat me past.
Als coach ontmoet ik zoveel mensen die zoeken naar balans, maar wat ze daarmee bedoelen is: ik wil meer van het goede en minder van het belemmerende. Maar dat is geen balans. Balans is dat het er allebei evenveel mag zijn.
En daarvoor heb je contact te maken met die belemmerende patronen, te onderzoeken en vervolgens een diepe buiging voor ze te maken.
Ze hebben je gediend, en ze mogen er ook zijn. Pas dan krijgt jouw authentieke deel ook de ruimte die ze verdient :)
Heel mooi geschreven Corini, bedankt voor je mooie inzicht! En heel waar! Mooi om jezelf op die manier helemaal te omarmen en te laten zijn. Ik ga mijn perfectionist vandaag een dikke knuffel geven 💛